بررسی فراری لافراری 2014

لافراری احتمالاً سریع‌ترین و هیجان‌انگیزترین هایپرکار جهان است. البته در این مورد، رقبایی مانند مک‌لارن P1 و پورشه 918 اسپایدر می‌توانند ادعاهایی داشته باشند. حداقل مزیّت لافراری این است که قدرت بالاتر (۹۵۰ اسب‌بخار) و وزن کمتری نسبت به رقبایش دارد و به همین دلیل نیز در بین آن‌ها، دست بالا را دارد.

      

لافراری محصول سال‌ها تجربه مهندسی در فراری است و پیش از آن، چهار مدل یکی پس از دیگری حامل پیشرفت‌های فراری بوده‌اند: 288 GTO، F40، F50 و انزو. هر کدام از این مدل‌ها به صورت تولید محدود عرضه شده‌اند. لافراری نیز در دو سال آینده، تنها ۴۹۹ دستگاه تولید خواهد شد.

در میانه خودرو، بین دو صندلی فیبرکربنی، یک موتور ۶۲۶۲ سی‌سی V12 با تنفس طبیعی نشسته است که در 9000 دور بر دقیقه، قدرت ۷۹۰ اسب‌بخار تولید می‌کند و گشتاور آن در ۶۷۵۰ دور بر دقیقه ۷۰۰ نیوتن‌متر است. همین‌طور، در عقب و زیر صندلی‌ها یک بسته باتری لیتیومی ۶۰ کیلوگرمی همراه با یک موتور الکتریکی ۲۵/۷ کیلوگرمی قرار گرفته است. این موتور الکتریکی، ۱۶۰ اسب بخار قدرت و ۲۷۰ نیوتن‌متر به پیشرانه خودرو می‌افزاید تا در مجموع، لافراری ۹۵۰ اسب‌بخار قدرت و ۹۷۰ نیوتن‌متر گشتاور داشته باشد.

برخلاف رقبایش از مک‌لارن و پورشه، پیشرانه فراری طوری طراحی شده تا همیشه حداکثر خروجی‌اش در دسترس باشد و هیچ حالت رانندگی زیست‌محیطی برای آن درنظر گرفته نشده است. در عوض موتور احتراق داخلی و سیستم Hy-KERS به صورت یکپارچه طراحی شده‌اند و تمام ۹۵۰ اسب‌بخار در هر زمان قابل‌دسترس هستند.

این قدرت اعجاب‌انگیز که از پیشرانه لافراری تولید می‌شود، تنها به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود و این کار با استفاده از گیربکس اتوماتیک ۷ دنده دوکلاچه صورت می‌گیرد؛ گیربکسی که توسط گت‌رگ (Getrag) برای فراری تولید شده است. پیشرانه همچنین همراه با یک موتور الکتریکی است که قدرت خروجی آن به وسیله یک سری دنده به صورت مستقیم برای حرکت چرخ‌ها استفاده می‌شود.

کاهش وزن هوشمندانه یکی از عناصر کلیدی در مهندسی سوپرماشین‌هاست و لافراری نیز یکی از نمونه‌های کامل در این زمینه است. همانند P1 و 918، لافراری نیز از محفظه فیبرکربنی برای قرارگیری موتور و سیستم تعلیق بهره می‌برد. در هر طرف، سیستم دوجناقی (در جلو به صورت فیبرکربنی) و فنرهای مارپیچ قرار دارند که همراه با دامپرهایی هستند که به صورت الکترونیکی کنترل می‌شوند. در سیستم ترمز لافراری از دیسک‌های بزرگ کربن‌سرامیکی استفاده شده که توسط برمبو (Brembo) ساخته شده‌اند. قطر این دیسک‌ها در جلو ۳۹۸ میلی‌متر و در عقب ۳۸۰ میلی‌متر است.

الکترونیک نقش بزرگی در مهندسی خودرو و جبران کاستی‌های دینامیکی آن ایفا می‌کند. بال‌های جلو و عقب، به دو صورت مختلف عمل می‌کنند تا شرایط نیروی پایین یا بالایی ایجاد کنند. بیشترین دلیل وجود این قابلیت در لافراری، به دست آوردن حداکثر چسبندگی و کاهش درگ در زمان‌های خاص است. در پیچ‌ها، این سیستم نیرویی حداکثر ۳۶۰ کیلوگرم رو به پایین در سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت ایجاد می‌کند و حداقل نیروی رو به پایین در یک مسیر مستقیم با سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت ۹۰ کیلوگرم است. در هنگام حرکت، این شما نیستید که برای نیروی رو به پایین تصمیم می‌گیرید، بلکه خودرو مقدار نیروی موردنیاز رو به پایین را تشخیص می‌دهد. در همین‌حال، به صورت نامحسوس باله‌ها در خنک‌کردن موتور، باتری، گیربکس و ترمزهای کربن سرامیکی نقش دارند.

کابین لافراری، جای عجیب و غریبی است. البته از چیزی که انتظارش را دارید، کوچک‌تر به نظر می‌رسد، با این‌حال، فضای سر ۳۰ میلی‌متر نسبت به انزو بلندتر است تا رانندگان بتوانند راحت‌تر از کلاه ایمنی استفاده کنند. دلیل این موضوع جایگاه پایین‌تر صندلی راننده است که امکان تنظیم در آن وجود ندارد. ولی پدال‌ها و چرخ فرمان می‌توانند به دلخواه راننده حرکت کنند. فراری در این رابطه می‌گوید که وضعیت صندلی راننده لافراری چیزی بین خودروهای اسپورت معمولی و فرمول یک است. هر کسی که این شانس را داشته است که در یک 458 بنشیند، عناصر طراحی مشابه را به سرعت تشخیص خواهد داد؛ با این وجود، یک نوع هنر خالص درون این فراری وجود دارد که آن را از دیگر خودروهای «مارانلو» متمایز می‌کند.

باید اذعان کرد که هر تصوری که از پشت فرمان لافراری دارید، با آن همه هیجان و قدرت سرسام‌آور، مانند رانندگی واقعی با آن نخواهد بود. پس از راه افتادن با فراری، لافراری بلافاصله حس رانندگی آرام و لذت‌بخشی را منتقل می‌کند. فرمان بسیار نرم است و وضعیت لذت‌بخش و کلاسیکی را دارد. پدال ترمز نیز احساس فوق‌العاده را منتقل می‌کند و کنترل زیادی دارد. واکنش پدال گاز نیز بسیار زیاد است و هنگام فشار بر روی آن باید احتیاط‌های لازم را درنظر داشت.

این نتیجه‌ی به‌کارگیری پیشرانه الکتریکی با یک V12 فوق‌العاده است. در دور موتورهای پایین، الکتریسیته گشتاور را به صورت لحظه‌ای تأمین می‌کند و پس از دور موتور ۳۰۰۰، V12 نیز کارآیی خود را نشان می‌دهد. تغییر دنده سرعت در گیربکس اتوماتیک به حدّی با آرامش انجام می‌شود که راننده کمتر متوجه آن است. انگار پشت خودرویی نشسته‌ایم که یک موتور ۱۰ لیتری V12 دارد که در دور موتورهای پایین نیز واکنش‌های آن فرقی نمی‌کنند. شتاب، نویز و خشونتی که از این خودرو شاهد هستیم، هر راننده‌ای را در جای خود میخ‌کوب خواهد کرد. تغییر دنده‌ها، ترمزها، فرمان، پیچیدن‌ها و تعادل در هندلینگ و سواری … می‌توان گفت که همگی بی‌نهایت فوق‌العاده هستند. الفبای فراری به خوبی در این خودرو به کار رفته‌اند.

همان‌طور که گفته شد، لافراری یک خودروی تولید محدود است. بنابراین اگر حتی هزینه‌ای میلیون دلاری برای آن داشته باشید، نمی‌توانید در حال حاضر آن را تهیه کنید؛ چون تمام ۴۹۹ دستگاه خودرو از قبل فروخته شده است. به علاوه، داشتن یک فراری با این عملکرد، احتمالاً شرایط ویژه‌ای را برای صاحبش می‌طلبد.

امّا سؤال اساسی آنجاست که لافراری نسبت به مک‌لارن P1 و پورشه 918 اسپایدر چه وضعیتی دارد؟ و آیا جایگزین خوبی برای «انزو» هست یا خیر؟

البته لافراری چیزی بیشتر از یک جایگزین برای انزو است و در بیشتر جهات نسبت به آن برتری دارد و یک خودروی بسیار راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر در هنگام رانندگی است. ولی اینکه آیا نسبت به رقبای مک‌لارن و پورشه، هایپرکار بهتری محسوب می‌شود، مسئله‌ای است که به زمان بیشتری نیاز دارد.

ویدیو تست لافراری  در کانال ما  

telegram.me/caraxs_gt